Με αφορμή την επεξεργασία του νέου Εθνικού Κλιματικού Νόμου με τίτλο “Μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα και προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή” και ιδιαιτέρως του άρθρου 19 που αφορά την υποχρεωτική ασφάλιση κτιρίων, κληθήκαμε να αντιπαρατεθούμε με το φαινόμενο της υπασφάλισης των ελληνικών κατοικιών.
Τα νούμερα δυστυχώς είναι εξουθενωτικά. Η Ελλάδα μας έχει 6,5 εκατομμύρια κατοικίες και μόνο το 1 εξ αυτών είναι ασφαλισμένο. Ποσοστό περίπου στο 16% όταν ο μέσος Ευρωπαϊκός όρος ξεπερνάει το 60%. Η διείσδυση της ασφάλισης κατοικίας στην κοινωνία μας είναι από τις χαμηλότερες της Ευρώπης και αυτό προξενεί έκπληξη ιδιαιτέρως αν αναλογιστούμε ότι η υπέροχη ηλιόλουστη χώρα μας απειλείται από υψηλή σεισμικότητα, αρκετές φωτιές και αντίστοιχες πλημμύρες. Κίνδυνοι που τα τελευταία χρόνια είναι εξαιρετικά συνεπείς. Παρατηρήστε τις φυσικές καταστροφές από το 2020 και μετά και θα διαπιστώσετε ότι το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των αποζημιώσεων με το οποίο επιβαρύνθηκε ο κρατικός προϋπολογισμός ξεπέρασε τα 2,2 δις ευρώ. Ενώ όλες οι μελέτες που σχετίζονται με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής συνηγορούν, ότι το πρόβλημα τα επόμενα χρόνια θα οξυνθεί.
Σαν να μην έφτανε αυτό, είμαστε συνεχώς εν μέσω μιας παρατεταμένης κρίσης. Αρχικά η δεκαετής ύφεση της ελληνικής οικονομίας, στη συνέχεια η πανδημία, η πρόσφατη κρίση στον τομέα της ενέργειας, ο πληθωρισμός και οι ανατιμήσεις όλων των αγαθών και φυσικά ο πόλεμος με σωρεία άμεσων, έμμεσων και μακροπρόθεσμων συνεπειών. Και αν τα παραπάνω δεν σας καλύπτουν, υπάρχει και μια ακόμα κρίση. Διαχρονική, βαθιά ριζωμένη στο DNA μας. Είναι αυτή η απραξία, η ατολμία, η αναβλητικότητά μας να προλάβουμε αυτά που με βεβαιότητα γνωρίζουμε και οι ειδικοί μας προειδοποιούν ότι θα μας δημιουργήσουν σύντομα νέα σπουδαία προβλήματα. Αυτή η ανεξήγητη στάση αδιαφορίας μας απέναντι σε διαγνωσμένες απειλές, καθίσταται η σημαντικότερη απειλή μας.
Εκεί οφείλουμε να εστιάσουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τη διαχείριση κινδύνων και να εξηγήσουμε υπομονετικά και αναλυτικά στους αρμόδιους, αφενός τους λόγους που η ασφάλιση μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο μια καλύτερη ποιότητα ζωής και αφετέρου ότι η υπεραξία του να προετοιμάζεσαι πριν εκδηλωθεί ένας κίνδυνος είναι ζωτικής σημασίας. Μόνο έτσι θα μειώσουμε ή θα ελέγξουμε το κόστος, θα περιορίσουμε τις απώλειες και θα καταστήσουμε τον όποιο κίνδυνο διαχειρίσιμο.
Στον ΣΕΜΑ τους τελευταίους 6 μήνες έχουμε συστηματικά δράσει με στόχο την ενημέρωση όλων.
Προσπαθήσαμε με ένταση να παρουσιάσουμε τα οφέλη της ασφάλισης των ελληνικών κατοικιών. Πραγματοποιήσαμε συναντήσεις με τα αρμόδια Υπουργεία (Περιβάλλοντος & Οικονομικών) ζητώντας την κινητοποίησή τους, προετοιμάσαμε μελέτη και συντάξαμε κείμενα τόσο προς τον τύπο όσο και προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εξηγώντας ότι η χώρα μας είναι υπασφαλισμένη. Προτείνα με κίνητρα, αναλύσαμε τις ωφέλειες και εξηγήσαμε πως η υποχρεωτικότητα θα βοηθήσει να μειωθεί σημαντικά το κόστος ασφάλισης για όλους και αυτό θα βοηθήσει κυρίως τους οικονομικά ασθενέστερους. Ενώ σήμερα, ως μέρος της στρατηγικής μας, αφιερώνουμε το τεύχος του Απριλίου στο συγκεκριμένο θέμα.
Με αφορμή τα παραπάνω θυμήθηκα έναν φίλο, δάσκαλό μου στα ασφαλιστικά να μου λέει στα πρώτα μου βήματα: Μια φωτιά στο 1ο δευτερόλεπτο σβήνει με ένα ποτήρι νερό, στο 2ο απαιτείται ένα βυτίο ενώ στο 3ο είναι πλέον αργά, άστο να καεί και ο θεός κάπου θα μας λυπηθεί και θα τη σταματήσει. Ελπίζω ότι το 2022 έχουμε πλέον τα μέσα, τη γνώση και κυρίως την οξυδέρκεια να δράσουμε εγκαίρως και να εξασφαλίσουμε τις περιουσίες όλων των Ελλήνων.
