Η ασφάλιση των μεταφερόμενων φορτίων είναι η αρχαιότερη μορφή ασφάλισης και είναι συνυφασμένη με την εμπορική δραστηριότητα και τα ασφαλιστήρια μεταφορών βασίζονται στην Απόλυτα Καλή Πίστη.
Τα εμπορεύματα εκτίθενται σε κοινούς και μη κανονικούς κινδύνους. Οι κοινοί κίνδυνοι αφορούν το χειρισμό, την αποθήκευση, τη φόρτωση ή τη μεταφορά φορτίου, ενώ οι σπάνιοι κίνδυνοι μπορεί να περιλαμβάνουν εξεγέρσεις, απεργίες, τρομοκρατία.
Ο κλάδος είναι διεθνοποιημένος και διέπεται από διεθνείς ρήτρες ασφάλισης, “A”, “B” και “C” του Ινστιτούτου Ασφαλιστών Λονδίνου, οι οποίες καλύπτουν συγκεκριμένους και κοινά αποδεκτούς κινδύνους.
Η υποχρέωση της ασφάλισης των μεταφερόμενων εμπορευμάτων είναι προϊόν της εμπορικής συμφωνίας μεταξύ πωλητή και αγοραστή. Όταν ασφαλίζεται ένα εμπόρευμα από τον εξαγωγέα με πληρωμένο και το ναύλο η εξαγωγή χαρακτηρίζεται ως C.I.F. cost, insurance, freight, ενώ χωρίς το ναύλο C.I. cost & insurance.
Πιο πολύπλοκη είναι η ασφάλιση κατά την αποθήκευση των εμπορευμάτων, γιατί εκεί θα πρέπει να υπάρχει εμπειρία ως προς τους κινδύνους του κάθε εμπορεύματος καθώς και της ευθύνης που βαραίνει τον διαμεταφορέα.
Η ασφάλιση θαλάσσιων μεταφορών δεν είχε καμία αλλαγή από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα. Πλέον έχει αρχίσει να εφαρμόζεται η τεχνολογία Blockchain –σε συγκεκριμένους όμως ακόμη φορείς– και μέσω των smart contracts αναμένεται να ανατρέψει όλες τις ως τώρα διαδικασίες.
Τα δυνατότερα σημεία του blockchain είναι η ασφάλεια των δεδομένων μέσω πρωτοκόλλων τα οποία είναι σχεδόν αδύνατον να παραβιαστούν και η δυνατότητα διασύνδεσης όλων των εμπλεκομένων μερών ταυτόχρονα παρέχοντας τις διαθέσιμες πληροφορίες και δημιουργώντας έτσι μια ενιαία βάση δεδομένων, προσβάσιμη σε όλους όσους έχουν το κλειδί κρυπτογράφησης.
Η σφαιρική οπτική από real-time δεδομένα τα οποία συνδέονται με τα smart contracts βελτιώνουν την ταχύτητα λήψης αποφάσεων, την ασφάλεια και τη διαφάνεια των πληροφοριών και με τρίτα μέρη –όπως π.χ. ελεγκτές, πραγματογνώμονες κ.λπ.– ώστε να υπάρχει άμεση ανταπόκριση σε όλα τα αιτήματα που μπορεί να προκύψουν.
Ο Μεσίτης σε όλες τις διαδικασίες παραδοσιακές ή μη μειώνει το κόστος της πληροφορίας στις ασφαλιστικές εταιρείες. Όντας ο ίδιος υπεύθυνος για την παροχή πληροφοριών από τον πελάτη προς τις εταιρείες, όλα τα μέλη ωφελούνται ως εξής: α) Η εταιρεία έχει διασφαλίσει την ευθύνη της μέσω του μεσίτη και των πληροφοριών που ο ίδιος μεταφέρει, β) ο πελάτης είναι σίγουρος ότι ο διαμεσολαβών θα προστατέψει τα συμφέροντά του.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, ο εξέχων ρόλος του Μεσίτη Ασφαλίσεων ως μοναδικού ανεξάρτητου θεματοφύλακα επωφελών επιλογών για λογαριασμό του πελάτη του, δεν μπορεί να μπει στη ζυγαριά των συμφερουσών επιλογών έναντι της μονοδιάστατης επιλογής (κατά γενική ομολογία και με καθαρά αντικειμενική προσέγγιση) πρότασης μιας ασφαλιστικής εταιρείας.
Μία βασική διαφορά του Μεσίτη Ασφαλίσεων είναι ότι έχει τη δυνατότητα να υπερκεράσει τα εμπόδια και να προσφέρει στους πελάτες του τα πλέον σύγχρονα εργαλεία. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω κοινοπραξιών, συνεργασιών, κ.λπ., επιδεικνύοντας ευελιξία που οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν διαθέτουν μεμονωμένα. Επιπλέον, θα φροντίσει να γίνουν όλες οι διαδικασίες – ιδιαίτερα σε περίπτωση ζημίας – το ταχύτερο δυνατόν, συντονίζοντας τις ενέργειες όλων των εμπλεκομένων, λύνοντας πολλές φορές αντιπαραθέσεις μεταξύ των μερών. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο μεσίτης δρα καταλυτικά τόσο για τον ασφαλισμένο όσο και για την ασφαλιστική εταιρεία, για λογαριασμό της οποίας δρα ως «κυματοθραύστης» αποριών, παραπόνων κ.λπ.
Η κατά Πρόκλον θεωρία της διαλεκτικής και η απόλυτη ταύτισή της με το ρόλο του Μεσίτη ασφαλίσεων
Ο Πρόκλος υπήρξε ένας νεοπλατωνικός φιλόσοφος που έζησε το 412-485π.Χ. και σύμφωνα με την σκοποθεσία του και τις θεωρίες του, χαρακτηρίζεται ως ένας άνθρωπος της επιστημολογικής ακρίβειας. Στα έργα του, αποκλείεται η αστάθεια και η αβεβαιότητα των διερευνήσεων, ενώ όχι άδικα και σύμφωνα με τη μεθοδολογία του θα τον χαρακτηρίζαμε ως «γεωμέτρη των συλλογισμών».
Ο Πρόκλος αναλαμβάνει και αποπειράται να εντάξει στο σύστημα της διαλεκτικής μεθοδολογίας την ηθική, τη λογική, την αισθητική και την παιδαγωγική επιστήμη παράλληλα με τη γνώση. Εδώ μπορούμε εύκολα να βρούμε το ρόλο του Μεσίτη, ο οποίος καλείται να ισορροπήσει ως ανεξάρτητος σύμβουλος με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά και ιδιοφυή στοιχεία. Ο Μεσίτης αρχικά, προβάλλει το εφόδιο ότι γνωρίζει επαρκώς τα ζητήματα για τα οποία συμβουλεύει και τα γνωρίζει περισσότερο σε σχέση και με τα άτομα τα οποία καλείται να συμβουλεύσει, αλλά και από συναδέλφους που έχουν μια περιφερειακή ενημέρωση.
Συμπεραίνεται ξεκάθαρα ότι ο Μεσίτης Ασφαλίσεων είναι ο επιστήμων και σύμβουλος που γνωρίζει σε μείζονα βαθμό ό,τι θα είναι συμφέρον στα άτομα που πρόκειται να μετάσχουν στη γνώμη του και να απολαύσουν τη συμβουλή του. Επίσης κάτι που διακρίνει και σχετίζει το Μεσίτη εν πολλοίς με την Πρόκλεια θεωρία είναι το γεγονός ότι ο Μεσίτης σαν επιστήμονας, φροντίζει να ανακαλύπτει και να μαθαίνει διαχρονικά ό,τι αγνοεί και ό,τι μπορεί να εξελίξει όσον αφορά την επιστημοσύνη του.
Γι’ αυτό και όσοι ασκούν τη συμβουλευτική προσέγγιση κατά την εκτίμησή μου, συναντούν σε υψηλό βαθμό την αλήθεια, διότι η συμβουλευτική έχει ως μόνο σκοπό το αγαθό και ωφέλιμο προς τον πελάτη. Ο σκοπός λοιπόν του Μεσίτη, εν κατακλείδι, είναι να «ποιεί το αγαθό» διότι ως ανεξάρτητος σύμβουλος έχει όλα τα στοιχεία που καταδεικνύουν την κατ’ εξοχήν καλή προαίρεσή του και τελικά συμπίπτει με τα συμφέροντα των πελατών που εκπροσωπεί.
