Στις αρχές Μαρτίου του 2020 και λίγο πριν κλείσουμε το 1ο τρίμηνο του έτους, τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Νιώθαμε απολύτως ικανοποιημένοι από τις αποδόσεις του προηγούμενου έτους, και παρατηρούσαμε αισιόδοξοι το 1ο δίμηνο της νέας χρονιάς να κινείται σε θετικό πρόσημο, πλησίον του 4%.
Επιπλέον επενδύαμε με σθένος στην πεποίθηση, ότι καθώς η επιχειρηματική κοινότητα βρίσκει ένα πιο φιλικό περιβάλλον, μια 2η συνεχόμενη εξαιρετική χρονιά θα έχει ως συνέπεια να αυτοτροφοδοτηθεί μια μακρά περίοδος θετικών αποδόσεων. Η πίστη μας ότι επιτέλους απομακρυνόμαστε από τη 10ετή κρίση, είχε πλέον ισχυρές βάσεις.
Κάπου εκεί όμως, συνέβη το αναπάντεχο!
Ξαφνικά η ανθρωπότητα πάγωσε, οι δρόμοι άδειασαν και οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια τους. Γίναμε μάρτυρες φαινομένων που δικαιώνουν τη φράση «δεν το χωράει ο νους μου» και κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε πλέον ένα από τα δυσεπίλυτα ζητήματα της σύγχρονης ιστορίας μας.
Ένα πρόβλημα που αφορά την επιβίωση της ίδιας της ανθρωπότητας. Που εξισώνει τους πάντες. Ανεξαρτήτως τάξης, φυλής ή οικονομικής δύναμης. Που αφορά το ύψιστο αγαθό της Ζωής και έχει πολλαπλές άμεσες, έμμεσες και μακροχρόνιες οικονομικές συνέπειες σε όλους. Μια κατάσταση που δεν διαθέτουμε καμία πρότερη εμπειρία διαχείρισής της, αλλά μας επιβάλλει δράσεις, χωρίς το παραμικρό δικαίωμα λάθους.
Ο κόσμος άλλαξε σε μια στιγμή! Και όμως, εμείς εντυπωσιακά γρήγορα προσαρμοστήκαμε. Με σοβαρότητα και μεθοδικότητα το διαχειριστήκαμε και δικαίως αισθανθήκαμε περήφανοι ως Έλληνες, αφού σταθήκαμε αξιοπρεπώς όρθιοι. Πανηγυρισμοί προφανώς δεν χωράνε γιατί έχουμε απώλειες ανθρώπων και εφησυχασμός δεν υπάρχει γιατί η μάχη είναι σε εξέλιξη, αλλά είναι βέβαιο ότι κερδίσαμε το δικαίωμα να αισιοδοξούμε.
Και τώρα έχουμε την ευκαιρία να παλέψουμε εκ νέου δυνατότερα.
Καθώς δεν υπάρχει πλέον το στοιχείο του αιφνιδιασμού και με μεγαλύτερη σοφία, μετριοπάθεια και αλληλεγγύη μπορούμε να προετοιμάσουμε καλύτερα το μέλλον.
Στον αγώνα που έχουμε μπροστά μας, η Ασφαλιστική Βιομηχανία θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά στην ταχύτερη αποκατάσταση των κοινωνικών και οικονομικών δομών μας.
Η συνδρομή της αφορά 2 βασικούς πυλώνες:
- Ο κίνδυνος θα πρέπει να αναλυθεί επαρκώς, να μετρηθεί και να επιδιωχθούν συνεργασίες του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό Τομέα για να βρεθεί το πλαίσιο κάτω από το οποίο μπορούμε να μιλήσουμε για ασφάλιση μελλοντικών συμβάντων «ευρείας» καταστροφής. Δεν είναι η πανδημία ο μοναδικός κίνδυνος που είμαστε απροετοίμαστοι!
- Το μήνυμα που εμπεριέχεται στη φιλοσοφία της ασφάλισης πρέπει να ενισχυθεί και να διαδοθεί με κάθε τρόπο. Οι άνθρωποι λαμβάνουν τεράστια αξία από το να είναι προετοιμασμένοι για το κακό, για το αναπάντεχο, για αυτό που υπερβαίνει τις δυνάμεις τους αλλά μπορεί να έρθει μια μέρα για να τους πάρει τα πάντα.
Η ανθρωπότητα από τον Covid-19 έλαβε με σκληρό τρόπο ένα σπουδαίο μάθημα. Είναι αντιληπτό πλέον ότι οι κίνδυνοι χωρίζονται σε 2 βασικές κατηγορίες. Σε αυτούς που εκδηλώθηκαν και σε αυτούς που θα εκδηλωθούν στο μέλλον. Και ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε είναι να βρεθούμε απροετοίμαστοι.
Σήμερα δεν θα πρέπει να σταθούμε στα νούμερα της αναμενόμενης ύφεσης, αισιόδοξα ή απαισιόδοξα, ούτε στις προβλέψεις. Αυτά θα έρθουν έτσι και αλλιώς. Το σημαντικό είναι, να διαχειριστούμε τις νέες συνθήκες, να αποκτήσουμε νέες δεξιότητες και να βοηθήσουμε τις επόμενες γενεές να υιοθετήσουν ένα καλύτερο μοντέλο.
Το οφείλουμε στους ανθρώπους που απωλέσαμε, στο χρόνο που χάσαμε, και στις συνέπειες που επωμιστήκαμε. Οι Έλληνες Μεσίτες Ασφαλίσεων και ο ΣΕΜΑ θα είναι μετά βεβαιότητας πρώτοι στην προσπάθεια αυτή.
ΜΤ
Πρόεδρος ΣΕΜΑ