Mε το μέσο κόστος των φυσικών καταστροφών της δεκαετίας 2010-2020 να ανέρχεται παγκοσμίως σε 220 δισ. δολάρια σε συνεχή και μεγάλη αύξηση – τόσο ως προς τη συχνότητα όσο και ως προς την σφοδρότητα των καταστροφών – και με τις εκτιμήσεις της Διεθνούς Όμοσπονδίας Ασφαλιστικών Ένώσεων (GFIA) για ετήσιο κενό προστασίας της τάξης των 140 δισ. δολαρίων, απασχολεί όλους πλέον, την κοινωνία, τις κυβερνήσεις, την ασφαλιστική αγορά, η εξεύρεση λύσεων για την κάλυψή του (το κενό προστασίας ορίζεται ως διαφορά μεταξύ των οικονομικών ζημιών και των ασφαλισμένων ζημιών).
Σε παγκόσμιο επίπεδο, μόλις 40% των οικονομικών ζημιών από φυσικές καταστροφές ήταν ασφαλισμένες, με σημαντικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των αναπτυγμένων και λιγότερο ανεπτυγμένων κρατών.
Στην Ελλάδα, το κενό είναι πολύ σημαντικό καθώς 1 στις 6 κατοικίες είναι ασφαλισμένες σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) και εκτιμάται ότι 1 στις 3 επιχειρήσεις έχουν επαρκή ασφάλιση.
Αν λάβουμε δε υπόψη ότι, σύμφωνα με την έκθεση «Παγκόσμια κενά προστασίας και συστάσεις για την κάλυψή τους» της GFIA, το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ (WEF) προβλέπει ότι χωρίς τη λήψη κατάλληλων μέτρων μετριασμού, πρόληψης, αποτροπής και προσαρμογής η κλιματική αλλαγή θα δημιουργήσει κόστη που μπορεί να ανέλθουν σε μεταξύ 4% και 18% του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2050, γίνεται απολύτως κατανοητό ότι απαιτούνται συντονισμένες δράσεις συνεργασίας όλων των φορέων για την αντιμετώπιση του λεγόμενου megatrend της κλιματικής κρίσης στην οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η παρατηρούμενη και προβλεπόμενη αύξηση των ζημιών από φυσικές καταστροφές.
Η Ελληνική ασφαλιστική αγορά και η ΕΑΕΕ έχουν αναγνωρίσει εδώ και καιρό την στρατηγικής σημασίας προτεραιότητα της συμβολής της στην κάλυψη των ζημιών από φυσικές καταστροφές είτε πρόκειται για καταστροφές που σχετίζονται με την αλλαγή του κλίματος όπως δασικές πυρκαγιές και πλημμύρες είτε για σεισμούς καθώς ζούμε σε μια χώρα με έντονη σεισμική δράση.
Βεβαίως, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, ΟΟΣΑ, EIOPA, Insurance Europe, GFIA, επισημαίνουν την ανάγκη συνεργασίας του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για την εξεύρεση λύσεων πράγμα που άλλωστε επιβεβαιώνεται από τα επιτυχημένα μοντέλα χωρών που έχουν επιλέξει ανάλογες λύσεις όπως π.χ. η Γαλλία.
Συνεργασία απαιτείται τόσο στον σημαντικό τομέα της πρόληψης για την αποφυγή ή τη μείωση των επιπτώσεων των φυσικών καταστροφών όσο και στη χρηματοδότηση / ασφάλιση των ζημιών που αναπόφευκτα θα συμβούν. Ένας τρίτος τομέας στον οποίο πρέπει να δοθεί έμφαση από όλες τις πλευρές είναι αυτός της ενημέρωσης και επιμόρφωσης ως προς τους κινδύνους που διατρέχουμε, τη σχετική επικινδυνότητα της περιοχής στην οποία ζούμε και των λύσεων προστασίας που προσφέρει η ιδιωτική ασφάλιση. Προς την κατεύθυνση αυτή εργάζεται ήδη η ΕΑΕΕ.
Η επικοινωνία της Ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς με το Κράτος για την ανάδειξη λύσεων για την κάλυψη του κενού προστασίας πιστεύω ότι έχει συμβάλλει στην ανάδειξη των προβλημάτων της παρούσας κατάστασης και την εξεύρεση λύσεων. Η ρύθμιση για μείωση του ΕΝΦΙΑ για όσους ασφαλίζουν τα σπίτια τους είναι μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία η οποία ασφαλώς θα βοηθήσει προς την κατεύθυνση της αύξησης των ασφαλισμένων κατοικιών καθώς θα λειτουργήσει ως έμμεση αλλά ουσιαστική μείωση του κόστους ασφάλισης.
Πιστεύω ότι η πρωτοβουλία αυτή θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο συστηματικής ενημέρωσης των πολιτώνκαι από την ασφαλιστική αγορά – έτσι ώστε να αξιοποιηθεί στον μέγιστο βαθμό.
Η ΕΑΕΕ, σε συνεργασία με τις εταιρείες μέλη της, σκοπεύει αφενός να συνδράμει στην εύρυθμη υλοποίηση της εξαγγελίας και να παρακολουθήσει την εξέλιξη του πλήθους των ασφαλισμένων σπιτιών προκειμένου να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητά της.
Η ΕΑΕΕ σκοπεύει επίσης να κρατήσει ανοιχτό τον διάλογο για την προσαρμογή του πλαισίου ασφάλισης των περιουσιών έναντι των κινδύνων φυσικών καταστροφών έτσι ώστε τελικά να επιτευχθεί ο σκοπός που δεν είναι άλλος από τη μείωση του κενού προστασίας.
