Άρθρο της κ. Μαρίας Τσιλιμπάρη που δημοσιεύτηκε στο Broker’s Time 51*
*Η κ. Τσιλιμπάρη είναι Διαχειρίστρια της Nobilis Insurance Brokers & Γενική Γραμματέας του ΣΕΜΑ
Το 2018 ανατέλλει και, παρότι η χώρα μας διανύει το δέκατο έτος οικονομικής ύφεσης, αυτό που διαφαίνεται στον κλάδο μας είναι η επιμονή σε λογικές του παρελθόντος, η επιμονή μας να μην καταπολεμούμε τις χρόνιες αδυναμίες μας.
Οι οργανωμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες, δεκαετίες τώρα, αναγνωρίζουν ότι η ιδιωτική ασφάλιση λειτουργεί ως εργαλείο εξομάλυνσης της οικονομικής δραστηριότητας, και ειδικότερα των πρωταγωνιστών της αγοράς -των νομικών και φυσικών προσώπων. Η χρήση των ασφαλιστικών προγραμμάτων μειώνει τις επιπτώσεις από προβλέψιμα ή μη προβλέψιμα γεγονότα, επιτρέποντας την απρόσκοπτη συνέχιση της επιχειρηματικής δράσης, με προφανή τα θετικά πλεονεκτήματα για τους επενδυτές.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η ιδιωτική ασφάλιση σε όλες τις χώρες διαδραματίζει θεσμικό ρόλο. Αποτελεί μέρος του οικονομικό σχεδιασμού της Πολιτείας, έχοντας εξασφαλίσει αναπτυξιακά-θεσμικά στηρίγματα.
Πρόκειται, κατά βάση, για φορολογικά κίνητρα, που ως αποτέλεσμα έχουν τη μείωση του καθαρού κόστους ασφάλισης και την αποτελεσματικότερη διείσδυση των ασφαλιστικών προϊόντων στην αγορά και την κοινωνία.
Όλα τα παραπάνω, που έχουν να κάνουν με την κουλτούρα και την εκπαίδευση των ασφαλισμένων, συναντώνται σε κάθε χώρα της Ευρώπης, πλην της Ελλάδος, όπου η ιδιωτική ασφάλιση, ακόμη και σήμερα, δεν αντιμετωπίζεται ως μια κοινή επιχειρηματική δραστηριότητα, ενώ δεν της αναγνωρίζεται και κανένα φορολογικό ή αναπτυξιακό κίνητρο.
Την ίδια στιγμή, η ασφαλιστική αγορά διά των στελεχών της «θεωρητικολογεί», «δημιουργεί προϊόντα» στη λογική του φθηνότερου και ενθαρρύνει πρακτικές μετακίνησης χαρτοφυλακίων και one-off retail προϊόντων για τη διαμόρφωση «εσωτερικών δεικτών ανάπτυξης», χωρίς να επενδύει στην ποιότητα, που έχει να κάνει με την αμιγώς ασφαλιστική υπηρεσία.
Η Διαμεσολάβηση αρνείται να στηρίξει την ουσιαστική εξέλιξή της. Αρνείται να διεκδικήσει τη θέση που της αρμόζει στο επιχειρείν. Παρατηρεί παθητικά όσους κανιβαλίζουν τη φτωχή ασφαλιστική ύλη, που ακόμη, εμμονικά, θεωρεί κεκτημένο αγαθό, και εξαντλεί τον δυναμισμό και την ευφυΐα της συμμετέχοντας σε ένα διαρκές «γαϊτανάκι» μεταφοράς χαρτοφυλακίων από εταιρεία σε εταιρεία.
Οι εξελίξεις είναι, ωστόσο, αμείλικτες. Το 2018 φέρνει -καλώς ή κακώς- αλλαγές στη νομοθεσία, που θα μας «εξαναγκάσουν» να μετακινηθούμε από γνωστές και παγιωμένες θέσεις και πρακτικές ετών.
Το πώς θα «αξιοποιήσουμε» τα νέα δεδομένα και το πώς θα προσαρμοστούμε στις επερχόμενες μεταβολές είναι θέμα επιλογής.
Φρονώ ότι έχουμε μια εξαιρετική ευκαιρία, όπως και τον αναγκαίο χρόνο, μέσα από τις διεργασίες που θα γίνουν, να αναβαθμιστεί ο ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης και να αναδειχθεί το σημαντικό, δύσκολο και πολυσχιδές επάγγελμα του διαμεσολαβητή.