Την ασφαλιστική αγορά την αγαπάμε. Όλοι μας. Ό καθένας με τον τρόπο του και από το μετερίζι του. Εμείς, οι πραγματογνώμονες, την αγαπάμε γιατί μας δίνει την ευκαιρία να εξασκήσουμε το πιο συναρπαστικό επάγγελμα στον κόσμο. Γι’ αυτό και θέλουμε να μοιραστούμε μερικές από τις σκέψεις μας ως τροφή για σκέψη, προβληματισμό και γόνιμο διάλογο. Δεν έχουμε, φυσικά, την απαίτηση να συμφωνήσετε, αλλά αν βρείτε ενδιαφέρουσες κάποιες από τις προτάσεις μας θα χαρούμε να συμπορευτούμε και να δράσουμε από κοινού.
Την αξία της ασφάλισης την αναγνωρίζουμε. Όμως λόγω πλήθους και διαφοροποίησης λόγων υπάρχει κενό ασφάλισης. Μεγάλο κενό. Σε όλων των ειδών τις ασφαλίσεις. Νοσοκομειακές, ατυχημάτων, επιχειρηματικών, ευθύνης, παντού. Γιατί; Πολλά τα γιατί που λίγο πολύ μπορεί ο καθένας μας να αντιληφθεί.
Το ζητούμενο είναι «Υπάρχουν λύσεις;». Η σύντομη απάντηση είναι «Βεβαίως και υπάρχουν!». Τότε, γιατί παραμένει το κενό; «Γιατί παιδί μου όπως έλεγε και ο παππούς μου στο χωριό, με μια τσεκουριά δεν πέφτει το δένδρο.». Θέλει διαρκή και επαναλαμβανόμενη προσπάθεια. Μα πάνω απ’ όλα θέλει συντονισμένη προσπάθεια. Όποιος ασχολείται με τα ομαδικά αθλήματα αντιλαμβάνεται περισσότερο την αξία της συντονισμένης προσπάθειας. Μια ομάδα με παίκτες που διαθέτουν αστείρευτο ταλέντο, οι οποίοι όμως είναι ατομιστές και δρουν μεμονωμένα, στατιστικά υστερεί σε σχέση με την ομάδα εκείνη που οι παίκτες της καταφέρνουν να παίζουν με «κλειστά τα μάτια» και ας έχουν χαμηλότερη τεχνική κατάρτιση.
Εμείς προσπαθούμε να καλύψουμε το κενό της ασφάλισης; Φυσικά και προσπαθούμε και μάλιστα δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Προσπαθούμε όμως συντονισμένα; Είναι η Κοινωνία, η Πολιτεία και η ασφαλιστική αγορά συντονισμένοι; απαιτείται ενημέρωση της Κοινωνίας για το κενό ασφάλισης, Συμπράξεις Δημοσίου & Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στην ανάπτυξη του θεσμού της ασφάλισης, κοινό πρόγραμμα δράσεων της ασφαλιστικής αγοράς. Υπάρχει, ίσως, κάποιο ενδεικτικό παράδειγμα για να κατανοήσουμε στην πράξη πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό; Κάθε χρόνο στην Ελλάδα γεννιούνται περί τα 85.000 παιδιά. Μαζί με εκείνα που είναι έως 5 ετών έχουμε έναν πληθυσμό περί τις 500.000 νέους ανθρώπους. Με ένα ετήσιο κεφάλαιο της τάξης των 60 εκατ. που αντιπροσωπεύει το 1,2% των εγγεγραμμένων, στην Ελλάδα, ασφαλίστρων δημιουργείται ένα βασικό επενδυτικό πρόγραμμα σε βάθος 20ετίας. Το ετήσιο κεφάλαιο μπορεί να βρεθεί με ΣΔΙΤ και να έχει τη μορφή «Insurance pass». Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουμε να φέρουμε τα τρία μέρη, Κοινωνία, Πολιτεία και ασφαλιστική αγορά σε κοινή πορεία. Η σκέψη – πρόταση αυτή αποτελεί μια γενική ιδέα – πλαίσιο και μπορεί να εξειδικευτεί, αναλυθεί και συζητηθεί περαιτέρω.
Ένα άλλο πεδίο δράσης αποτελεί η τριτοβάθμια εκπαίδευση όπου σε ελάχιστες σχολές – τμήματα διδάσκονται μαθήματα διαχείρισης κινδύνου και ασφάλισης. Ένα σημαντικό μέρος του ενεργού επαγγελματικού πληθυσμού της Ελλάδας που παράλληλα συνεισφέρουν σημαντικό μέρος στο ΑΕΠ της χώρας μας όπως γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί είχαν καθόλου έως ελάχιστη επαφή με τις έννοιες διαχείρισης κινδύνου και ασφάλισης κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.
Μια ιδέα ώστε να φέρουμε τα τρία μέρη, Κοινωνία, Πολιτεία και ασφαλιστική αγορά σε κοινή πορεία θα ήταν η ΣΔΙΤ όπου καταρτισμένοι καθηγητές και στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς θα εκπαίδευαν, επικουρικά και παράλληλα με τις σπουδές τους, νέους ανθρώπους σε ασφαλιστικά θέματα.
Σίγουρα, οι παραπάνω ιδέες δεν αποτελούν πανάκεια, ούτε τις μοναδικές δράσεις για εξέλιξη και πρόοδο. Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές είμαστε σε ενδιάμεση προεκλογική περίοδο. Το κενό ασφάλισης όμως δεν έχει πολιτικό χρώμα και θα παραμείνει ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για ένα φρέσκο ξεκίνημα με την ευχή και την προσδοκία τόσο η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει, όσο και η νέα αντιπολίτευση, ως εκφραστές της κοινωνίας, να βάλουν ψηλά στην ατζέντα τους το σοβαρό θέμα του κενού ασφάλισης στην Ελλάδα.
