Θυμάμαι ήταν η 12η Ιανουαρίου του 2022, το απόγευμα μιας Τετάρτης, όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Υπουργείο Περιβάλλοντος για να συμμετάσχω σε μια συζήτηση που προκάλεσε το Έπαγγελματικό Έπιμελητήριο Έλλάδος και στόχευε στην επεξεργασία του νέου Έθνικού Κλιματικού Νόμου με την ονομασία «Μετάβαση στην Κλιματική ουδετερότητα και προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή».
Ένιωθα μια συγκρατημένη αισιοδοξία, καθώς αντιλαμβανόμουν ότι οι αρμόδιοι είχαν πλήρη συνείδηση της επιτακτικής ανάγκης να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα είχα ενδόμυχα και μια ανησυχία για το πόσο γρήγορα θα ληφθούν οι απαραίτητες αποφάσεις για την προστασία της χώρας.
Ως επαγγελματίας στον τομέα της διαχείρισης κινδύνων, θεωρούσα απολύτως προφανές ότι η κλιματική αλλαγή θα επιφέρει αυξημένους φυσικούς κινδύνους και σοβαρές καταστροφές και είχα την ευθύνη να επισημάνω ότι η Ασφαλιστική Επιστήμη θα μπορούσε να προσφέρει την υποστήριξή της σε στενή συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και τις κρατικές αρχές.
Αυτή η επίσκεψη σηματοδότησε την αρχή μιας περιόδου όπου ο ΣΕΜΑ επεδίωξε με συνέπεια να υπάρξει ένας επαναπροσδιορισμός του ρόλου της ιδιωτικής ασφάλισης στο θέμα της αντιμετώπισης των Φυσικών Καταστροφών. Ενώ ταυτόχρονα η έννοια της «Υποχρεωτικότητα Ασφάλισης» εισήλθε στη συζήτηση.
Τους επόμενους μήνες, τα ραντεβού συνεχίστηκαν και η παράθεση επιχειρημάτων ωρίμασε με τρόπο που έγινε κατανοητό ότι έπρεπε να υπάρξουν κίνητρα ικανά να «πείσουν» υπέρ της επιλογής της προστασίας των κατοικιών και των επιχειρήσεων μέσω της ασφάλισής τους. Η ανακοίνωση της έκπτωσης του ΕΝΦΙΑ κατά 10% ήρθε λίγους μήνες αργότερα, την άνοιξη του 2023, και όσοι δουλέψαμε για αυτό νιώσαμε περισσότερο μια ηθική ικανοποίηση παρά έναν εφησυχασμό, καθώς ήταν μόλις μια μερική αναγνώριση των προτάσεών μας.
Η κυβέρνηση έδωσε σαφή χώρο για μια νέα αρχή στην ασφάλιση Φυσικών Καταστροφών. Η έκπτωση του ΕΝΦΙΑ σε ποσοστό της τάξεως του 10% προφανώς δεν αρκούσε, ωστόσο υποδείκνυε μια νέα αρχή, ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση.
Η πολιτεία φάνηκε επιτέλους διατεθειμένη να φύγει από την παθητικότητα και να μετατρέψει τα παθήματα σε εμπειρία και αφετηρία αλλαγών, ώστε να δείξει ότι μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία και την οικονομία εργαλεία, εφόδια, λύσεις σε πιθανές καταστροφικές επελάσεις των φυσικών φαινομένων.
Με αυτή τη σκέψη κλήθηκαν όλοι όσοι καθορίζουν από τις επιλογές, τις αποφάσεις τους, τη στάση τους, την τεχνογνωσία τους και την δράση τους να συντελέσουν στην εκκίνηση μια νέας εποχής.
Μιας περιόδου στην οποία αναλύθηκαν οι δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες και η ανάγκη δημιουργίας ενός πλέγματος καλύψεων, που συνιστά την απαραίτητη σωστή υποδομή, ώστε να υπάρξει προστασία των πολιτών, των επιχειρήσεων και του κράτους από τις καταστροφές που επιφέρουν τα φυσικά φαινόμενα.
Η ευθύνη της κυβέρνησης είναι μεγάλη. Έχει τα δεδομένα, τα στοιχεία, τα περιστατικά. Γνωρίζει ότι
η διείσδυση της ασφάλισης έναντι φυσικών καταστροφών είναι χαμηλή τόσο σε απόλυτους αριθμούς όσο και σε σύγκριση με τους μέσους ευρωπαϊκούς όρους. Γνωρίζει ότι η υστέρησή μας εκθέτει τους πολίτες και την οικονομία σε μεγαλύτερους κινδύνους και προφανώς ξέρει ότι θα ακολουθήσουν νέες φυσικές καταστροφές.
Η Ελλάδα πρέπει να προετοιμαστεί, ώστε να αντιμετωπίσει τους επερχόμενες κλιματικούς κινδύνους. Στο παρόν τεύχος του ΒΤ υπάρχει μια σειρά άρθρων τα οποία δίνουν σαφή εικόνα σχετικά με το θέμα. Εύχομαι οι πολιτικά αρμόδιοι να λάβουν σύντομα τις αποφάσεις που θα μας προάγουν ως κοινωνία και θα θωρακίσουν αποτελεσματικά τις προσπάθειες για πρόοδο και εξέλιξη, που έχουμε κάνει όλοι μας.
Η Ελλάδα δικαιούται μια πολύ καλύτερη θέση στη Σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ιστορία.